S-31 Schnellboot της Μάλτας

Στα τέλη του περασμένου έτους, κατάφερα να αποκτήσω μια αποκλειστικότητα για τα νέα ναυάγια τεχνολογίας της Μάλτας. Χρησιμοποιώντας σόναρ πλευρικής σάρωσης, η ομάδα που επιλέχτηκε με το χέρι ανακάλυψε περισσότερες από 100 τοποθεσίες με μόνο το 30 τοις εκατό των παράκτιων υδάτων που ερευνήθηκαν. Μίλησα με τον επικεφαλής του έργου, τον Δρ Timmy Gambin, ο οποίος με προσκάλεσε σε μια κατάδυση 3D χαρτογράφησης ενός γερμανικού βομβαρδιστικού Junkers 88 του Β' Παγκοσμίου Πολέμου που βρισκόταν σε βάθος περίπου 60 μέτρων.

Το αεροπλάνο ήταν σε εκπληκτικά καλή κατάσταση λαμβάνοντας υπόψη την ηλικία του, με φτερά, κινητήρες, τμήμα ουράς, άτρακτο και πολυβόλα στην οθόνη. Πίσω στο γραφείο του στην πανεπιστημιούπολη, ο Dr Gambin μου έδειξε μερικά βίντεο πλάνα από άλλα συναρπαστικά νέα ευρήματα, τα οποία όταν κυκλοφορήσουν αναμφίβολα θα κάνουν τη Μάλτα έναν προορισμό που πρέπει να κάνετε για κάθε σοβαρό δύτη τεχνολογίας.

Έχοντας βιώσει αυτό το φοβερό teaser-taster, ήθελα πολύ να επιστρέψω και να συνεχίσω την περιήγησή μου στις νέες τεχνολογικές ανακαλύψεις της Μάλτας, αλλά δυστυχώς η πολιτική και ο εγωισμός φαίνεται να εμποδίζουν την απελευθέρωση της πρώτης παρτίδας των 16 τοποθεσιών ναυαγίων, που σημαίνει την ακριβή συν- Τα τεταγμένα εξακολουθούν να παρακρατούνται και τα καταδυτικά κέντρα δεν έχουν εξουσιοδοτηθεί να επισκέπτονται τις τοποθεσίες. Ο Δρ Gambin είπε ότι θα ανακοινωθεί μια επίσημη ημερομηνία κυκλοφορίας "λίγες εβδομάδες" αφότου επικοινώνησα μαζί του τον Δεκέμβριο, αλλά εδώ περιμένω ακόμα.

Οι πτήσεις μου, ευγενική προσφορά της Air Malta, είχαν ήδη κρατηθεί, οπότε έπρεπε να βρω κάποιες εναλλακτικές λύσεις tech wreck pdq. Το Junkers 88 ήταν το πρώτο μου γερμανικό ναυάγιο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, οπότε αναρωτήθηκα αν η Μάλτα θα μπορούσε να προσφέρει άλλες τοποθεσίες κατάδυσης με παρόμοια γενεαλογία. Είχα ήδη συναλλαγές με τους Alan και Viv Whitehead, τους ιδιοκτήτες της Techwise που εδρεύουν στο St Julian's, και εντυπωσιάστηκα με την οργάνωση και το φάσμα των προσφερόμενων υπηρεσιών τους. Ο Άλαν πρότεινε αν ήθελα να δω περισσότερο γερμανικό μέταλλο, το S-31 Schnellboot θα έκανε τη δουλειά.

Το ναυάγιο ανακαλύφθηκε αρχικά τον Σεπτέμβριο του 2000, οπότε έλεγξα μερικά βίντεο που ανέβηκαν στο YouTube απλά για να δούμε τι έχει να προσφέρει ο ιστότοπος. Το βαθύ μέγιστο βάθος των 67 μέτρων είχε αποθαρρύνει τους περισσότερους κυνηγούς τροπαίων (αλλά όχι όλους), επομένως είχαν απομείνει μερικά ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά για να φωτογραφηθούν. Ήμουν καλά και πραγματικά κολλημένος. Ο Άλαν κανόνισε ένα σκάφος κατάδυσης, ευγενική προσφορά του Τζέφρι Παπαλάρντο, και προετοίμασε τα μείγματα αερίων.

Το Schnellboot, γνωστό και ως E-Boat, ήταν σαν ένα γρήγορο μηχανοκίνητο τορπιλοβόλο (MTB) που χρησιμοποιήθηκε για να επιτεθεί και να καταστρέψει τη συμμαχική ναυτιλία κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Το S-31 κατασκευάστηκε από τον Lürssen στο Bremen-Vegesack της Γερμανίας και εκτοξεύτηκε το 1939. Η γάστρα κατασκευάστηκε από πλαίσιο αλουμινίου με εξωτερικό δέρμα από ξύλο μαόνι και είχε μήκος 33 μέτρα με δοκό πέντε μέτρων και ζύγιζε περίπου 100 τόνους .

Με τρεις κινητήρες ντίζελ Daimler Benz, 16 κυλίνδρους, MB502 που αποδίδουν περίπου 1,320 ίππους ο καθένας, έδωσαν στο σκάφος μια πολύ αξιοπρεπή τελική ταχύτητα 38 κόμβων και λειτουργική αυτονομία 1,500 km (ένα παράγωγο του ίδιου κινητήρα χρησιμοποιήθηκε για την τροφοδοσία του Hindenburg- αερόπλοια κατηγορίας). Οι μεταγενέστερες εκδόσεις Schnellboot εφοδιάστηκαν με τους 501κύλινδρους κινητήρες MB20 2,000 ίππων, οι οποίοι αύξησαν την τελική ταχύτητα στους 44 κόμβους. Ο οπλισμός περιελάμβανε δύο τορπιλοσωλήνες με τέσσερις τορπίλες, ένα τοποθετημένο πυροβόλο των 20 mm και πολλά πολυβόλα μικρότερου διαμετρήματος.

Τα S-30 μέχρι τα S-37 είχαν αρχικά προορισμό την Κίνα, αλλά με το ξέσπασμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, τα σκάφη κατασχέθηκαν και μεταφέρθηκαν στο Kriegsmarine (Γερμανικό Ναυτικό). Υπό τη διοίκηση του υπολοχαγού Heinrich Haag, το S-31 είδε άφθονη δράση. Στη Βόρεια Θάλασσα, ως μέρος του Two Flotilla, το MTB προκάλεσε σοβαρές ζημιές στο βρετανικό αντιτορπιλικό HMS Kelly. Δύο Στόλος μετακόμισαν στην Οστάνδη τον Αύγουστο του 1940 και κατά τη διάρκεια μιας συμμαχικής επιδρομής που ανατίναξε την εγκατάσταση αποθήκευσης τορπιλών, τέσσερα σκάφη - συμπεριλαμβανομένου του S-31 - συνελήφθησαν στην έκρηξη.

Μετά την ολοκλήρωση των εργασιών επισκευής, το S-31 μεταφέρθηκε στο Three Flotilla υπό τη διοίκηση του Friedrich Kemnade. Η λευκή γάστρα βάφτηκε ξανά με μπλε/γκρι καμουφλάζ σε λευκό φόντο και προστέθηκαν διακριτικά ιπτάμενου ψαριού. Κατά τη διάρκεια μιας αποστολής στη Βαλτική Θάλασσα, τα S-31 και S-59 επιτέθηκαν με επιτυχία στο ρωσικό αντιτορπιλικό Storozevoj. Οι βρετανικές δυνάμεις που δρούσαν από τη Μάλτα προκαλούσαν σοβαρές διακοπές στις γραμμές ανεφοδιασμού του Rommel στη Βόρεια Αφρική, έτσι τα Schnellboot S-31, S-34, S-35, S55 και S-61 αναδιατάχθηκαν σε μια βάση στην Augusta στην ανατολική ακτή της Σικελίας και επιφορτισμένο με την τοποθέτηση ναρκοπεδίων στα ανοικτά των ακτών της Μάλτας.

Στις 9 Μαΐου 1942, ένα αναγνωριστικό αεροπλάνο της Luftwaffe εντόπισε τον HMS Welshman να κατευθύνεται προς τη Μεσόγειο προς τη Μάλτα. Το ναρκοπέδιο της κατηγορίας Abdiel ήταν φορτωμένο με ζωτικής σημασίας προμήθειες, συμπεριλαμβανομένων πυρομαχικών, τροφίμων, φαρμάκων, νέων μηχανών Spitfire και πληρωμάτων υποστήριξης εδάφους. Στις 10 μ.μ. της 9ης Μαΐου, επτά Schnellboot διατάχθηκαν να εμπλακούν. Είχαν σχεδιάσει μια επίθεση με δύο σκάφη, με τέσσερα σκάφη – S-54 έως S-58 – να περιμένουν το επερχόμενο πολεμικό πλοίο στην ακτή, ενώ τα άλλα τρία σκάφη –S-31, S-34 και S61 – έκαναν μια έκπληξη. ναρκοπέδιο έξω από το λιμάνι της Βαλέτα.

Η ναρκοθέτηση ολοκληρώθηκε γύρω στις 4 το πρωί της 10ης Μαΐου, αλλά τη στιγμή που έφευγαν από την περιοχή για να συναντηθούν με τα άλλα τέσσερα MTB, το S-31 εξερράγη – πιθανότατα χτύπησε μια νάρκη που μόλις είχε τοποθετηθεί! Η έκρηξη βύθισε το σκάφος και σκότωσε 13 μέλη του πληρώματος, γεγονός που τεχνικά καθιστά το σημείο κατάδυσης πολεμικό τάφο. Κανονικά τα Schnellboots μετέφεραν πλήρωμα 24 ατόμων, αλλά σε αυτή την επιχείρηση ήταν 26, συμπεριλαμβανομένων δύο Ιταλών στρατιωτικών παρατηρητών. Και οι δύο επέζησαν, όπως και ο CO, υπολοχαγός Heinrich Haag.

Ο Alan αναμείχθηκε ένα trimix back gas 18/45 και κυλίνδρους δύο σταδίων 32 τοις εκατό και 72 τοις εκατό O2 για την κατάδυσή μου. Ο Λι Στίβενς και ο Στιβ Σέρι ασχολήθηκαν με τη φροντίδα μου και έγιναν μοντέλα μου. Απλώς για να κάνω τις φωτογραφίες μου πιο ενδιαφέρουσες, ο Lee είχε επιλέξει να χρησιμοποιήσει το OC και ο Steve είχε ενεργοποιήσει το JJ CCR του. Σχεδιάσαμε για 20 λεπτά στο κάτω μέρος με λίγο περισσότερο από μία ώρα ντεκόρ στάσεις πίσω στην επιφάνεια.

Η επίσκεψη στη Μάλτα τον Ιανουάριο δεν είχε περάσει ποτέ από το μυαλό μου, αλλά τις περισσότερες μέρες ξυπνούσα με ζεστό ήλιο και ελαφριές θάλασσες. Η θερμοκρασία του νερού κυμαινόταν γύρω στους 16 βαθμούς Κελσίου, οπότε δανείστηκα μια φόρμα με μεμβράνη Otter από το εκτεταμένο κατάστημα κιτ της Alan. Η ορατότητα εξακολουθούσε να είναι κατά μέσο όρο 20-30 μέτρα και δεν υπήρχαν σχεδόν άλλοι δύτες στις τοποθεσίες, γεγονός που διευκόλυνε τη δουλειά μου. Είχα ετοιμάσει μερικά ζευγάρια σορτς και σαγιονάρες που, εκ των υστέρων, ήταν μάλλον λίγο υπερβολικά ζήλο.

Τα βράδια ήταν πιο δροσερά από το αναμενόμενο, οπότε την επόμενη φορά θα φέρω μερικές πιο ζεστές μπλούζες. Έκλεισα ένα δωμάτιο στο πέντε αστέρων Westin Dragonara, το οποίο δεν θα μπορούσε να είναι πιο κοντά στο Techwise – στην πραγματικότητα βρίσκονται στο ίδιο συγκρότημα. Δεν μπορούσα να κατηγορήσω το κατάλυμα ή τις εγκαταστάσεις. Πραγματικά πήρα μια σωστή περιποίηση. Το δωμάτιό μου είχε θέα στη θάλασσα και το γυμναστήριο του ξενοδοχείου είχε περισσότερο εξοπλισμό από ένα αριστοκρατικό κλαμπ David Lloyd! Υπήρχε επίσης μια επιλογή από εσωτερικές και εξωτερικές πισίνες, ένα πολυτελές μπαρ με πιάνο και ένα πλούσιο πρωινό σε μπουφέ, ιδανικό για πεινασμένους δύτες.

Πραγματοποιήσαμε μια ενημέρωση πριν από την κατάδυση για να συζητήσουμε τις ευκαιρίες εικόνας που είχα εντοπίσει στο YouTube βίντεο. Ο Lee και ο Steve είχαν επισκεφτεί το ναυάγιο αρκετές φορές στο παρελθόν, οπότε μπορούσαν να με συμβουλέψουν για τυχόν προβλέψιμα προβλήματα. Σχεδιάσαμε να ξεκινήσουμε την κατάδυση στην πλώρη και να προχωρήσουμε προς την πρύμνη, παίρνοντας περίπου έξι σετ βολές. Ενώ ο Lee πόζαρε για μένα, ο Steve προχωρούσε στην επόμενη θέση σετ και ετοιμαζόταν, με αυτόν τον τρόπο δεν θα χάναμε πολύτιμο χρόνο ψάχνοντας.

Οι βαθιές μπλε αποχρώσεις της Μεσογείου έκαναν μια ευπρόσδεκτη αλλαγή από τη σμαραγδένια πράσινη χροιά του Ηνωμένου Βασιλείου. Παρασύρθηκα στη γραμμή βολής, κατέβηκα στα 3 μέτρα για έλεγχο φυσαλίδων και μετά συνέχισα προς τα κάτω. Είδα το ναυάγιο να κάθεται όρθιο σε ψιλή άμμο στα 45 μέτρα περίπου. Το Schnellboot είναι μόνο ένας μικρός ιστότοπος, οπότε ένας χρόνος 20 λεπτών στο κάτω μέρος θα μου έδινε, ελπίζω, αρκετό χρόνο για να βγάλω τις φωτογραφίες μου και να έχω μια μύτη.

Πέσαμε στην πλώρη σε μέγιστο βάθος 67μ. Μπορούσα να δω τις σπασμωδικές κεραίες ενός τεράστιου αστακού να ξεπροβάλλει από το σκελετικό πλαίσιο αλουμινίου. Το τόξο κάπως μου θύμισε στόμα μεγάλου λευκού καρχαρία, με τα σαγόνια ανοιχτά. Τράβηξα μερικές λήψεις με τον Lee να ποζάρει στη μία πλευρά και μετά ανέβηκα πάνω από την πλώρη και έκανα πτερύγια στο επίπεδο του καταστρώματος. Εκτός από μερικά μπερδεμένα σχοινιά, η τοποθεσία ήταν καθαρή από κανένα δίχτυ φαντασμάτων, κάτι που ήταν ανακούφιση.

Ο Steve έδειξε ένα δοχείο λαδιού που προφανώς το είχε βρει κάποιος άλλος και το είχε αφήσει σε κοινή θέα στη δεξιά ράγα, αλλά δεν παραπονιόμουν γιατί έκανε μια ωραία σύνθεση μπόνους. Ο σωλήνας τορπιλών 21 ιντσών στη δεξιά πλευρά είχε σπάσει και βρισκόταν μισοθαμμένος στην άμμο. Ο πλευρικός σωλήνας της θύρας ήταν ακόμα σταθερά συνδεδεμένος και με την πίσω πόρτα ανοιχτή, μπορούσα να δω την τορπίλη ακόμα μέσα. Αυτή τη φορά έβαλα τον Steve να αιωρείται στη μία πλευρά για να δώσω κάποια προοπτική μεγέθους στην εικόνα μου.

Σταματήσαμε για να κοιτάξουμε τη θωρακισμένη γέφυρα που τώρα είχε καταρρεύσει μέσα στο κύτος. Ο Lee αιφνιδίασε μια τεράστια σφυρίδα που ξέφυγε αμέσως στο μπλε. Υπήρξαν σημαντικές ζημιές στο μέσο των πλοίων, οπότε υποθέτω ότι εδώ είχε εκραγεί η νάρκη. Σταμάτησα από το όπλο των 20 χιλιοστών, αλλά δυστυχώς δεν υπήρχε όπλο. Ο Άλαν είπε ότι είχε αφαιρεθεί και τώρα βρισκόταν στην άμμο, αλλά δεν υπήρχε ελεύθερος χρόνος για να διεξαχθεί έρευνα.

Βρήκαμε τρεις θήκες πραγματικών πυρομαχικών 20 χιλιοστών διασκορπισμένες στο κατάστρωμα. Τα ξύλινα κουτιά είχαν σαπίσει, αφήνοντας μόνο τα κοχύλια όλα μαζί σε έναν κύβο. Πέταξα μερικές βολές του Lee που κοιτούσε οβίδες και μερικές ακόμη από αυτόν δίπλα στη βάση του όπλου. Είχα δει μια λάμπα πλοήγησης στο YouTube βίντεο, αλλά δεν μπόρεσε να βρει κανένα σημάδι του στο ναυάγιο. Αυτή ήταν η μόνη προγραμματισμένη βολή που έχασα.

Φτάνοντας στην πρύμνη κατέβηκα μερικά μέτρα πίσω στον βυθό. Ήθελα να πετύχω και τις τρεις προπέλες, αλλά τα πηδάλια κόλλησαν πολύ μακριά και με έκαναν αδύνατο να πετύχω καθαρή βολή. Κατέβηκα όσο πιο χαμηλά μπορούσα και μετά συνειδητοποίησα ότι η σύνθεση του πυθμένα ήταν φτιαγμένη από λεπτή λάσπη, η οποία είχε ήδη αρχίσει να γεμίζει χάρη στο άστοχο λάκτισμα του πτερυγίου μου. Αρκέστηκα με ένα πλάνο του Lee που κοιτάζει τη δεξιά πλευρική προπέλα και μετά κινήθηκα προς τα πίσω για να αποκτήσω μια ευρυγώνια σύνθεση ολόκληρης της πρύμνης.

Με το εξωτερικό δέρμα από μαόνι εντελώς σάπιο, μπορούσα να δω καθαρά όλες τις εσωτερικές λειτουργίες του μηχανισμού διεύθυνσης. Ο Lee μου έδωσε το σήμα με τον αντίχειρα, οπότε κάναμε σταθερά το δρόμο μας για την επιστροφή στη γραμμή βολής και ξεκινήσαμε την κάθοδό μας. Το κάτω μέρος των 20 λεπτών είχε πάει πολύ γρήγορα. Δεν φαίνεται να υπάρχει χρόνος για μένα να απολαύσω την ατμόσφαιρα όταν κοιτάζω πάντα μέσα από ένα σκόπευτρο της κάμερας, αλλά ένιωσα ικανοποιημένος γνωρίζοντας ότι είχαμε ολοκληρώσει το σχέδιό μας και επιστρέψαμε στην επιφάνεια με ασφάλεια και σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα.

Το S-31 Schnellboot ήταν μια αξέχαστη κατάδυση, ειδικά καθώς είχα ερευνήσει το ιστορικό του εκ των προτέρων. Ομολογουμένως, ο Μαλτέζος ιστορικός Joseph-Stephen Bonanno είχε κάνει όλη τη σκληρή δουλειά για μένα. Ο Joseph επικοινώνησε με την κόρη του υπολοχαγού Heinrich Haag, η οποία του έδωσε την πλήρη ιστορία, συμπεριλαμβανομένων των αντιγράφων φωτογραφιών. Ο Haag επέζησε του πολέμου και εντάχθηκε στο Bundesmarine το 1956, αποσύροντας ως Kapitän zur See. Ελέγξτε την ιστοσελίδα του Joseph για περισσότερες λεπτομέρειες.

Νομίζω ότι γνωρίζοντας την ιστορία ενός ναυαγίου με κάποιο τρόπο το ζωντανεύει και του δίνει περισσότερο χαρακτήρα. Σκέφτηκα το πλήρωμα και τι πρέπει να έχουν περάσει. Δεν είμαι σίγουρος αν όλα τα πτώματα ανασύρθηκαν μετά την έκρηξη ή αν εξακολουθούν να βρίσκονται κάπου στα συντρίμμια, αλλά αυτό αξίζει να εξεταστεί. Έχω ακούσει κάποιους τεχνικούς να παραπονιούνται ότι η τοποθεσία είναι πολύ μικρή για μια αξιοπρεπή εξερευνητική κατάδυση, αλλά σκέφτηκα ότι ήταν περισσότερο από αρκετό για να με απασχολήσουν. Έχω κάνει ακόμη και σχέδια για μια επίσκεψη επιστροφής για να ψάξω για το όπλο των 20 χιλιοστών.

Ευχαριστώ τον Lee, τον Steve, τον Alan και τον Viv από την Techwise που με φρόντισαν (ανέχθηκαν). Κατά τη διάρκεια της συνάντησής μου με τον Dr Gambin, ανέφερε την εύρεση των υπολειμμάτων ενός μαχητικού αεροπλάνου Messerschmitt ME109, οπότε η αναζήτησή μου για τα γερμανικά ναυάγια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου μπορεί κάλλιστα να συνεχιστεί!